در مطلب قبلی با عنوان " سرهنگش را هم نمیذارند ! " که گزارشگونه ای بود از مشاهدات خودم تا ظهر روز 22 بهمن از یکی از بزرگراههای ورودی به میدان آزادی و داخل میدان ، اشاره کردم که این راهپیمایی از بی رمقترین و در عین حال پرمعنی ترین در تاریخ 22 بهمن های پس از انقلاب بود . بی رمقترین برای اینکه هیچ شور و هیجانی در هیچکس نه هواداران رژیم و نه جنبشی ها مشاهده نمیشد . هواداران رژیم جز در محدوده ی اختصاصی جلو جایگاه ، خود را در اقلیت کامل میدیدند و نگاههای مردم و سکوتشان در مقابل شعارهای پخش شده ، زمینه ی ابراز وجود فعال را از آنان سلب کرده بود . و مخالفین هم که زمینه ی ارتباط با همدیگر را ایجاد نکرده بودند ، به حالتی تقریبا مایوس ، با مشاهده ی اوضاع ، محل را ترک میکردند . چرا که با وجود کودکان و سالخوردگان در جلو جایگاه محصور به حصارهای بلند آهنین ، و وجود گاردهای مجهز در داخل حصار که از پشتیبانی سپاه حاضر در جایگاههای اطراف میدان نیز برخوردار بودند ، اجرای برنامه ی مورد نظر خود را غیر ممکن میدیدند ، علت خالی بودن میدان آزادی همین بود که هواداران رژیم بسیار کم بودند و هواداران جنبش سبز هم با مشاهده ی اوضاع بلا فاصله محل را ترک می کردند . بهمین جهت جمعیت عابر در مسیرهای ورودی به میدان بسیار بیشتر از جمعیت داخل میدان بود . پر معنی تر از اینجهت که ملت متوجه گردید که باید طرحی دیگر انداخت . البته همه متوجه شدند که هرجا جنبش سبز امکان ارتباط با هم یافتند دلیرانه در مقابل مزدوران ایستادگی کردند و رژیم هم در مقابله با آنان ثابت کرد که بویی از انسانیت نبرده است .
حال وظیفه جنبش آزادیخواه ایران اینست که با مورد نظر قرار دادن آنچه در نمایش انتخابات و پیامدهای آن تجربه شد ، حرکتهای آینده ی خود را طوری برنامه ریزی نمایند که حرکات و اقداماتشان تحت تاثیر عواملی که اداره اش را خود بدست ندارند قرار نگیرد . بنا براین لازم است تمام صاحبان اندیشه ، بدون اینکه همدیگر را مسئول عدم هماهنگیها معرفی کنند ، با پیشنهادات سازنده ی خود ،راه وصول آزادی ملت را هموار نمایند . موارد زیر را میتوان به عنوان حاصل دروس آنچه تا کنون بر جنبش گذشته است معرفی کرد :
1 - انسجام و هماهنگی لازمه ی هرگونه اقدام موفقیت آمیز میباشد که باید در راس همه ی اقدامات قرار گیرد .
2 – ایجاد تشکلی کار آمد که منعکس کننده ی افکار و آراء اکثریت آزادیخواهان باشد سالهاست که در بین بسیاری از مخالفین رژیم مطرح بوده لکن به دلایل مختلف تا کنون اقدام جدی در عملی نمودن آن انجام نگرفته است . تاخیر بیشتر در این زمینه میتواند موجب ایراد لطمه به جنبش گردد .
3 – شاید یکی از مهمترین عوامل مانع ایجاد چنین تشکل تا قبل از انتخابات اخیر ، عدم اطمینان از استقبال گسترده ی اقشار مردم بوده است . حال که چنین تردیدی منتفی گردیده و اقشار مختلف مردم به لزوم ایجاد تغییرات اساسی در روش اداره کشور ایمان دارند ، ضرورت اهتمام کامل در این زمینه بر کسی پوشیده نمانده است .
4 – یکی از مهمترین تحولات بعمل آمده پس از انتخابات اخیر اینست که برای اکثر قریب به اتفاق اصلاح طلبان داخل حاکمیت نیز ثابت شده است که این
سیستم موجود دیگر قابل بقا نیست و وجودش حاصلی ندارد جز اینکه کشور را دربست تحویل بیگانگان دهد و یا با باج دهی به دیگران ملت را بیش از پیش بیچاره و گرفتار انواع مصائب نماید .
5 – برای اصلاح طلبانی چون آقایان میرحسین موسوی و کروبی ضروریست که همانگونه که آزادیخواهان خارج از حاکمیت ، مقاومت آنان را ستودند و
نشان دادند که حاضرند کوتاهیهای آنان در گذشته ونقشی را که خود این آقایان در تحکیم دیکتاتوری موجود داشته اند بر آنان ببخشند ، آنان هم با اذعان بر اشتباهات خود ، صف خود را بطور کامل از حاکمیت جبار متمایز و آمادگی خود را برای ایجاد هماهنگی بین تمام آزادیخواهان اعلام نمایند .
6 – یکی از نکاتی که همه ی انقلابیون سال 57 باید مورد توجه قرار دهند اعلام عمومی این حقیقت است که گذشته از اشتباهات اولیه در آستانه ی انقلاب ، بزرگترین انحراف زمانی اتفاق افتاد که اولین رئیس جمهور منتخب مردم به ناحق برکنار گردید . و اینکه هر گونه اطلاعات از زد و بندهای خارجی با باندهای داخلی در برکناری او را در اختیار مردم قرار دهند تا مخصوصا درسی شود برای نسل جدید که از این پس اجانب نتوانند با کمک گمراهان داخلی مردم را از برکات رهبران ملی و دلسوزان کشور ، همانند آنچه در مورد امیرکبیرها ، مصدق ها و بنی صدرها اتفاق افتاد ، محروم نمایند که با حاکم کردن نا اهلان و استقرار دیکتاتوری ثروتهای ملی و حاصل دسترنج ملت نسیب جهانخواران گردد . چنین اقدامی جوانان کشور را در دستیابی به حقوق خود مصمم تر خواهد کرد .
7 _ لازم است فعالان سیاسی دارای تشکل در داخل کشور هر چه سریعتر بطور رسمی از حاکمیت بخواهند لااقل به انتخاب خودشان یک روز را جهت آنچه در ماده بیست و هفتم قانون اساسی مورد ادعای خودشان ، حق مردم برای راهپیمایی و اعلام نارضایتی خود از اوضاع جاری عنوان شده اعلام نمایند تا سیه روی شود آنکه در اوغش باشد . برای این منظور مهلتی چند ماهه برای رژیم مشخص کنند تا در صورت استنکاف ، خود در اینمورد تصمیم بگیرند .
8 – در تکمیل پیشنهاداتم در راستای ایجاد هماهنگی بین گروههای سیاسی وحرکت در مسیر حاکمیت ملت ، مایلم به مطلبی اشاره کنم که چندی قبل با عنوان : " طرح ها و پیشنهادها برای نجات ایران " ارائه دادم که هنوز هم میتواند مبنایی برای ایجاد هماهنگی بین آزادیخواهان قرار گیرد . بدیهی است با هماهنگی آزادیخواهان در داخل و خارج از کشور ، اراده ی مردم هم مستحکم تر و اجرای مقاومت های مدنی جهت نیل به آزادی آسان تر میگردد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر