فتوای پاپ به دخالت در امور کشورها در خدمت مردم یا به یاری قدرتها ؟

زمانی بود که سعدی شیرین سخن میگفت : بنی آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرند چوعضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار به راستی اگر انسانها فقط به محتوای این دو بیت شعر توجه میکردند و به این باور میرسیدند که بخاطر نیاز خودشان هم که شده باید قدر همدیگر را بدانند و با هم زندگی مسالمت آمیز و همکاری نزدیک داشته باشند چه تغییرات شگفت آوری که در زندگی بشری ایجاد نمیشد . چقدر ما مردم باید غافل باشیم که به نصایحی اینچنین روشن و گویا توجه نکرده باشیم و هر روز بخاطر منافع بسیار ناچیز و کوتاه مدت با همدیگر در نزاع و کشمکش بوده باشیم . راستی که ما انسانها بسیار زیاد به تذکر نیاز داریم و این خاصیت درونی ماست که لازم دارد هر روز خود ویا دیگران خوبیها را متذکر تا آنچه به شیطان معروف شده و در درون هر فردی میتواند باشد او را منحرف نکند و منافع اصلی و دراز مدت خود را فدای اغراض کوتاه مدت ننماید . اگر کمی امروزی هم فکر کنیم و نظری به پیشرفتهای تکنولوژیک و آثار آن در زندگی انسانها بیفکنیم متوجه میشویم که دست آوردهای گروهها و یا افرادی از افراد بشر که حتی گاهی ما خود را با آنها بیگانه و در تضاد میبینیم ، به کمک ما آمده و داریم از نتایج خلاقیتهای آنها بهره مند میشویم .فقط اگر کمی به این بیندیشیم که چه میشد اگر همه انسانها در مسیر سازندگی و خلاقیت به کمک همدیگر میرفتند و همه متوجه میشدند که اگر کلیه ابناء بشر از فکر و تواناییهای خود استفاده میکردند و در هماهنگی و همفکری با همدیگر در صدد رفع مشکلات خود و دیگران بر می آمدند آنگاه پیشرفت بشر چه سرعتی میگرفت و چه زود با یک سرعت تصاعدی میتوانستند به آرزوهای دیرینه خود که بهشتش نامیده اند می رسیدند . و این جای تاسف است که انسانها نتوانسته اند تا کنون این راه مستقیم و ساده بسوی خوشبختی را انتخاب کنند ! فقط کافی بود متوجه شوند که به همدیگر احتیاج دارند و به نفع خودشان هست که با همدیگر رابطه دوستی داشته باشند و هیچ چیز باعث نشود که بر همدیگر بشورند . شاید بتوان گفت که از زمان سعدی تا کنون یک چیزدیگر هم تغببر کرده و آن اینست که امروزه سخن کارایی بیشتری پیدا کرده چرا که دامنه برد آن بیشتر شده و صدایی که در یک نقطه از جهان بلند میشود در همه جا قابل شنیدن است . ولی از آنجاکه این پیشرفتهای تکنولوژیکی در فضایی نه چندان انسانی اتفاق افتاده کنترل آنها هم غالبا در اختیار انسانهای فرهیخته نیست . و حرفهای مصلحین راستین به گوش همه نمیرسد . از طرفی زبان انسانها نیز بسیار آلوده شده است و دیگر آن صداقتی که در حرفهای سعدی وجود داشت در حرفهای حرافان امروزی وجود ندارد . اگر پاپها و آیت الله های امروزی هم به صداقت شناخته شده بودند میتوانستیم سخن پاپ را هم در زمره سخنان سعدی بپنداریم آنجا که اخیرا در اولین سخنرانی یک پاپ در سازمان ملل گفته است ( اگر کشورها خود نتوانند حقوق بشر را در قلمرو خود مراعات و عملی نمایند بر جامعه ملل است که دخالت کند .) امروزه هر وقت صحبت از دخالت در دیگر کشورها میشود ، اقداماتی از قبیل آنچه در عراق و افغانستان می گذرد تداعی میشود . و اقدامات هم از طریق کسانی صورت میگیرد که جز منافع خود ، به حقوق هیچکس و آنچه سعدی گفته است توجهی ندارند . اینجاست که این فتوای پاپ را نیز باید زنگ خطری بپنداریم که بوی اعلان جنگی را دارد که افروزنده آن پاپها و آیت الله ها میتوانند باشند .