تاملی دیگر درباب ائتلاف

مقاله آقای مهرداد مشایخی تحت عنوان " تاملی بر فراخوان به ائتلاف در یک جبهه ی فراگیر" را در ایران امروز خواندم. نمی دانم اشاره ایشان به نامه های نوشته شده، مطلب مندرج در این وب لاگ را هم شامل می شود یا نه. متاسفانه از بین سه مقاله ی کوتاهی که در این خصوص در این وب لاگ درج شد فقط مطلب" کمای سیاسی ایرانیان" در گوشه ای از سایت های گویا نیوز و ایران امروز جای گرفت و دو مطلب بعدی در جایی منعکس نشد. ای کاش در خصوص آن دو مطلب هم لااقل اظهار نظری می شد تا درسی از آن بر می گرفتم و علت عدم توجه به آنها را در می یافتم. به هر حال با تشکر از ایشان حال که وارد این مقوله شده اند خواهشمندم چنانچه این مطالب را مطالعه نکرده اند، بذل توجه نموده و در صورت فرصت حتی توسط ایمیل اعلام نظر نمایند. ضرورت طرح موضوع ائتلاف مندرج در این وب لاگ از آن جهت احساس شد که با توجه به شرایط موجود ، خطر افغانیزه و یا عراقیزه کردن ایران دور از احتمال نیست و در خوشبینانه ترین پیش بینی، خطر بمباران وسیع مراکز حیاتی اقتصادی در آینده متصور می باشد و اگر ایرانیان هر چه زودتر خود را نجات ندهند ممکن است فرصت از دست برود و اگر بخواهیم صبر کنیم تا عارضه ی تفرقه گرایی ابتدا تخفیف و سپس اقدام جدی تر انجام شود ممکن است شرایطی پیش آید که دیگر از دست ما کاری ساخته نباشد و کنترل اوضاع به دست اجنبی و بد اندیشان بیافتد . آنچه در این وب لاگ پیشنهاد شده ائتلاف نیروهای معتقد به آزادی و استقلال حول محورهای مشترک است و لازمه ی آن نشستن آقای بنی صدر در کنار آقای پهلوی نیست اگر چه چنانچه آقای پهلوی نیز ابطال سیستم استبدادی- شاهنشاهی را اعلام و به جرگه ی آزادیخواهان مستقل بپیوندد، در گستره ی سیاست توحیدی آقای بنی صدر هم باید جای داشته باشد. چرا که آن اندیشه ی راهنمایی که به قول آقای بنی صدر ، فیلسوف آمریکایی گراهام فولر معتقد به ظهور آن از شرق می باشد ، می تواند ایده ی ایجاد دنیایی باشد که در آن بشریت با اندیشه ی خود و استفاده از تکنولوژی حاصل از اندیشه، می سازد که در لذت از زندگی نیکوی ایده آل ، عمری جاودانه می یابد و در مقام خلیفه اللهی ، بهشت موعود را برای خود خلق می کند. و این زمانی میسر می شود که انسانها متوجه شوند که به جای مبارزه بایکدیگر در استفاده از امکانات موجود و ارتقاء منزلت خود، با عشق ورزیدن نسبت به یکدیگر، همکاری با هم را برگزینند. ولی تا آ ن زمان، همراهی و نه پیوستن چنین گروه هایی به ائتلاف می تواند روند ایجاد جنبش مردمی در داخل کشور را یاری نماید. و تصور می شود چنانچه این ائتلاف در بین نیروهای سیاسی خارج از کشور( که هر یک پایه اجتماعی خاصی درداخل دارند) وگروههای تقریباهمسو در داخل، صورت بگیرد و مقدمات اعلان آن طوری فراهم شود که َآن شوک لازم را در داخل ایجاد نماید، زمینه ی پیوستن پایه های اجتماعی درون جامعه نیز که بر اثر وجود جو رعب و سانسور از هم گسسته شده ، ایجاد می شود. roozyaznov@yahoo.com