شنبه، آبان ۰۷، ۱۳۹۰

آقای واحدی، رمز گشایی از کمک خارجی یا مغلطه ؟

     گفتار و نوشتار اخیر آقای مجتبی واحدی کمی موجب تعجبم شد و بنظرم رسید ایشان تحمل دیار قربت را ندارند و دیر رفته میخواهند زود هم برگردند ! و با اینکه قبلا شنیده بودم که ایشان بر موضوع استقلال از قدرتهای خارجی اصرار کامل دارند ، حالا صحبت از بد نبودن مذاکرات اپوزیسیون ایرانی با قدرتهای خارجی می کنند ! و همچنین انتقاد از نحوه قتل قذافی در ملا عام را مرثیه سرایی بر او می نامند و خوشحال از این که مردم لیبی با کمک خارجی توانسته اند دیکتاتور 42 ساله را از بین ببرند و آزاد باشند . اگر چه از احتمالات کج رفتن مردم لیبی هم سخن گفته اند ولی جای این سوال باقیست که آیا با این روشی که در لیبی عمل شد اصلا جای امیدواری برای پیاده کردن قانون ، آزادی و عدالت هست ؟ اینکه می گویند می توانند از حاصل دست آوردشان با کمک خارجی کشوری آباد و مسئولیت پذیر بسازند یعنی چه ؟! شما که طاقت چند روز خارج از وطن را ندارید هیچ فکر کرده اید که مردم شهرها و دهات لیبی که همه خانه هایشان تبدیل به تل خاک شده تا کی باید مننتظر بنشینند تا پس از ادای دینشان به یاوران خارجیشان سطح زندگیی مشابه زمان قذافی داشته باشند ؟!

    شما صحبت از مذاکره با قدرتهای خارجی می کنید بعنوان اپوزیسیون ایران که به مثابه دولت مشروع ایرانیست که حکومت نامشروع ایران اجازه شکل گیری آنرا نداده است . با وجود اینهمه گروه مختلف اگر قرار باشد هریک چنین کنند میدانید چه میشود ؟ اصلا مذاکره برای چه ؟ اگر موضوع بیان نظرات خود در مورد دولتی است که شما میخواهید در صورت امکان در ایران تشکیل دهید و نحوه برخوردش با مسائل داخلی و جهانی این مذاکره لازم ندارد ! شما کافیست در همین مصاحبه ها اعلام کنید که مثلا ما سیاستمان دوستی و همکاری با تمام ملل و دولی است که مایل باشند با ما دوستی و همکاری داشته باشند و دوست داریم همه مردم دنیا در کمال صلح و دوستی برای بهبود زندگی خود به همدیگر کمک کنند .  چنین سیاستی  مورد تایید تمام جهانیان است و اگر سعی کنید تمام گروههای اپوزسیون حول چنین سیاستی با هم یکصدا شوند و در فکر ساخت و پاخت های پنهانی با کسی هم نباشند آنوقت در صورت موفق شدن به رساندن چنین پیام به مردم داخل کشور ، همگانی شدن جنبش ممکن و با رفع خطر خارجی برچیدن بساط دیکتاتوری داخلی هم میسر می گردد . ولی اگر هر گروهی به خود اجازه دهد با خارجیان در مورد جایگزین حکومت در ایران وارد مذاکره شود آنوقت انتخاب با قدرتها خواهد شد و باید متوجه باشید که آنان چه کسانی و چه راههایی را انتخاب خواهند کرد ! در ضمن توصیه می کنم مطلب قبلی من در مورد اظهارات خانم کلینتون را هم بخوانید و مطمئن باشید آقای اوباما و حکومتش بدهکار تر از آن هستند که بتوانند بدهیشان به جنبش سبز را بپردازند ! شما مواظب باشید داخل دیگ نیافتید . در ضمن اگر آقای کروبی میدانستند که آقای کارتر شخص خوبی بودند و به انقلاب کمک کردند چرا به آقای خمینی توصیه نکردند با ادامه گروگانگیری موجبات شکست او و تسلط ریگانیسم را فراهم نیاورند ؟

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر